Przejdź do zawartości

Gieorgij Atarbekow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gieorgij Atarbekjan
Георгий Александрович Атарбекян
Atarbekow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1892
Eczmiadzyn

Data i miejsce śmierci

22 marca 1925
Tbilisi

Przyczyna śmierci

katastrofa lotnicza

Zawód, zajęcie

czekista

Narodowość

ormiańska

Edukacja

średnie wykształcenie

Uczelnia

Uniwersytet Moskiewski (nieukończony)

Wydział

prawny

Stanowisko

przewodniczący Komitetu Rewolucyjnego północnych rejonów Armenii

Partia

WKP(b)

Wyznanie

ateizm

Rodzice

Aleksandr Atarbekjan

Gieorgij Atarbekow (ros. Георгий Александрович Атарбеков, pierwotne nazwisko Gework Atarbekian, ur. 2 grudnia 1892 w Eczmiadzynie, zm. 22 marca 1925 koło Tbilisi) – bolszewik ormiańskiego pochodzenia, oficer Czeki.

W 1908 wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, 1910-1911 studiował na wydziale prawnym Uniwersytetu Moskiewskiego, 1911 aresztowany i zwolniony, 1917 członek komitetu SDPRR(b) w Suchumi i okręgowego komitetu wojskowo-rewolucyjnego w Suchumi. W 1918 wstąpił do północnokaukaskiej Czeki i brał udział w walkach z „białymi” Rosjanami i z muzułmańskimi powstańcami w tym regionie. Od lipca do listopada 1918 zastępca przewodniczącego, a od listopada do 3 grudnia 1918 przewodniczący Północnokaukaskiej Obwodowej Czeki. Szef Wydziału Specjalnego 11 Armii, od 27 lutego do 10 marca 1919 przewodniczący gubernialnej Czeki w Astrachaniu, od lutego do 13 marca 1919 szef Wydziału Specjalnego Czeki Frontu Kaspijsko-Kaukaskiego, od 10 marca do 27 lipca 1919 szef Wydziału Specjalnego Czeki 11 Armii i Kraju Astrachańskiego/Astrachańskiego Rejonu Południowej Grupy Wojsk Frontu Wschodniego. Przewodniczący Wojskowego Trybunału Rewolucyjnego Frontu Południowego, w 1920 szef Wydziału Specjalnego Czeki 9 Armii i pełnomocnik Czeki przy Radzie Komisarzy Ludowych RFSRR w Obwodzie Kubańsko-Czarnomorskim i w Baku. W 1921 był przewodniczącym Komitetu Rewolucyjnego (Rewkomu) w północnej Armenii, a 1922-1923 ludowym komisarzem poczt i telegrafu ZFSRR. Według Donalda Rayfielda był nazywany „ulubionym zabójcą Stalina z Kaukazu”. Organizował masowe zabójstwa w Piatigorsku i Armawirze; z karabinu maszynowego zastrzelił wszystkich pasażerów pociągu, którymi byli gruzińscy lekarze i pielęgniarki wracający z Rosji do Gruzji, w Piatigorsku zarąbał szablą setkę zakładników, w swoim gabinecie zabił własną sekretarkę, a w Armawirze zabił kilka tysięcy osób.

Zginął w katastrofie lotniczej wraz z Solomonem Mogilewskim i Aleksandrem Miasnikowem w drodze na konferencję do Suchumi. Według jednej z wersji katastrofę spowodowali gruzińscy piloci chcąc zemścić się za stłumienie powstania sierpniowego w Gruzji w 1924, według innej katastrofę zaaranżował Ławrientij Beria.

Bibliografia i linki

[edytuj | edytuj kod]